۱۰ روش سریع برای پخش یک گزارش تلویزیونی حال به هم زن!
در راستای اینکه واقعه ی جانگداز فروریختن ساختمان پلاسکو نشان داد که حضور خبرنگار محترم سیما در صحنه ی حوادث، هیچ گونه تاثیری در مخاطب ندارد و گزارشگر ما با عبارت تاریخی: (( همون طور که مشاهده می کنید ساختمون ریخت))! و عبارت بسیار ژرف: ((بدو بدو… برو کنار، برو کنار))! قدم بسیار موثری در لگد زدن به شعور و عاطفه ی مخاطب برداشته است که قطعا” در حافظه ی گزارشگری تلویزیون ثبت خواهد شد؛ و در این راستا که فیلم ها و فایل های تصویری مردم عادی، خیلی بیشتر از اخبار و تصاویر شبکه ی خبر ما بیننده دارد و “شهروند خبرنگارانی” که اساسا” هیچ وقت به مکتب نرفته و خطی ننوشته اند، در اغلب مواقع بهتر از گزارشگران رسمی سیما خبر می گیرند و بی طرفانه منتشر می کنند؛ در اینجا بر آن شدیم که ۱۰ روش فوق سریع بیزار کردن بییندگان ارجمند را از تلویزیون (به وبژه بخش های خبری سیما) به سایر گزارشگران و خبرنگاران در سراسر جهان بیاموزیم.
فرزاد جمشیدی؛ در راستای اینکه واقعه ی جانگداز فروریختن ساختمان پلاسکو نشان داد که حضور خبرنگار محترم سیما در صحنه ی حوادث، هیچ گونه تاثیری در مخاطب ندارد و گزارشگر ما با عبارت تاریخی: (( همون طور که مشاهده می کنید ساختمون ریخت))! و عبارت بسیار ژرف: ((بدو بدو… برو کنار، برو کنار))! قدم بسیار موثری در لگد زدن به شعور و عاطفه ی مخاطب برداشته است که قطعا” در حافظه ی گزارشگری تلویزیون ثبت خواهد شد؛ و در این راستا که فیلم ها و فایل های تصویری مردم عادی، خیلی بیشتر از اخبار و تصاویر شبکه ی خبر ما بیننده دارد و “شهروند خبرنگارانی” که اساسا” هیچ وقت به مکتب نرفته و خطی ننوشته اند، در اغلب مواقع بهتر از گزارشگران رسمی سیما خبر می گیرند و بی طرفانه منتشر می کنند؛ در اینجا بر آن شدیم که ۱۰ روش فوق سریع بیزار کردن بییندگان ارجمند را از تلویزیون (به وبژه بخش های خبری سیما) به سایر گزارشگران و خبرنگاران در سراسر جهان بیاموزیم. لازم به ذکر است که این شیوه ها هم اکنون توسط خبرنگاران خود ما در شبکه های تلویزیونی با قدرت و همت وصف ناپذیری در حال اجرا بوده و خیلی هم خوب جواب می دهند:
۱) در تمام مدت ارسال گزارش تلویزیونی خود، باور داشته باشید که مردم ایران( و بلکه جهان) خبرها و گزارش های تصویری هیچ شبکه ی دیگری را غیر از سیمای جمهوری اسلامی ایران نمی بینند و یقین بفرمایید که در این مملکت هیچ کس ماهواره ندارد و اتفاقات ایران (و بلکه جهان) را فقط و فقط از تلویزیون جمهوری اسلامی ایران تماشا می کند. بنابراین همه ی جماعت مجبورند شما را ببینند و گزارشتان را روی چشمشان بگذارند.
۲) گزارشگر و خبرنگار تلویزیونی می بایستی ؛ هنر چیدمان تصویری مبتنی بر زیبایی شناسی، دانش بهره گیری از شیوه ی القای پیام و فن استفاده از ابزارهای نوین تدوین را به کار بندد تا فراورده ی خبری اش بر دل مخاطب بنشیند. پس بهتر است تمامی این مولفه های پیچیده و خسته کننده را فراموش کنید و درست مثل زمانی که پای تلفن برای مادرزن یا باجناقتان گپ می زنید، همان کلمات ساده را هم روی آنتن زنده ی تلویزیون بر زبان بیاورید.
۳)بهترین حالت برای نسبت بین واقعیت و گزارش خبری ،حضور مستقیم گزارشگر در صحنه رویداد است ؛ زیرا گزارشگر این امکان را می یابد تا از نزدیک فرایند رویداد را به خوبی مشاهده کند. فقط گزارشگران هستند که می توانند با نگاهی مستقیم و جامع و درعین حال توجه به جزییات رویداد،درک واقعی تری از رویداد به دست آورده و آن را برای مخاطبان بازنمایی کنند. روش سوم این است که اینها همه حرف مُفت است. ۲۰ دقیقه قبل از آنتن زنده برو سر صحنه؛ به جمعیت نگاه کن و هر چه همون لحظه به ذهن ات رسید بگو.
۴) از آنجا که به قول دکتر یونس شکرخواه، سواد رسانه ای یک نوع درک متکی بر مهارت است که می توان براساس آن انواع رسانه ها را از یکدیگر تمیز داد و مانع قطع ارتباط بیننده با رسانه شد؛ اگر شما دوست گزارشگر بتوانید موفق شوید تا از این سواد رسانه ای به طور کامل بی بهره باشید و حتی از تعریف خبری یک حادثه هم عاجز باشید، به روش چهارم بیزار کردن بیننده، دست پیدا خواهید کرد.
۵)گوشی موبایل خود را درِ گوشتان بگیرید تا به همه ی بینندگان ثابت کنید که دستگاهی به نام پریویو ساخته نشده و امکان نمایش تصاویر آنتن برای شما گزارشگر محترم مقدور نیست. اگر بتوانید به صحبت های داخل استودیو یا گزارش دیگر همکارانتان در صحنه اصلا” گوش ندهید در بی ربط بودن گزارشتان تاثیر شگفتی خواهد داشت.
۶)سعی کنید حتی الامکان هیچ گونه مطالعه ای درباره ی حادثه نداشته باشید چون پرداختن به جزییات واقعه باعث جذب مخاطب می شود که این در دستور کار شما نیست. همینقدر که یقه ی پیرهنتان از کت شما بیرون نزند، کفایت می کند
۷)در گزارشگری تلویزیون طرز بیان، استفاده از زبان بدن، بهره گیری از یک جمله یا تصویر که بیننده را شکار کند از جمله مهارت های ارتباطی است. اما شما باید فقط بییندگان عزیز را به تماشای تصاویر دعوت کنید. استفاده از عبارات: ((همونطور که مشاهده می کنید….. تصاویر خودشان گویا هستند….. زبان از بیان این حضور ملی عاجز است….. واقعا” نمی دونم چی بگم….. و از این دست)) در ایجاد قهر ملی با تلویزیون مملکتتان بسیار موثر هستند.
۸) ارزش یک گزارش تصویری خوب، از مصاحبه با شخصیت های دولتی بسیار مهم تر و پُرنفوذتر است به نحوی که هم اکنون تمام رسانه های مدرن و پرمخاطب، از چیزی به نام “شخصیت محوری” پرهیز می کنند و به جای مصاحبه با شخصیت ها ی سیاسی و دولتی حاضر در صحنه، گزارشگران تلویزیونی به خود زحمت می دهند تا چشم دوربین و عقل خودشان را به کانون حادثه، متوجه کنند. اما…….. اما شما با همه ی دوربین ها و میکروفن هایتان فقط منتظر مسئولین باشید. دردسر چنین گزارشی به مراتب کمتر و بیننده اش نزدیک به صفر است.
۹)اخیرا” مُد شده که گزارشگران تلویزیون ما در حالی که قرار است رو به دوربین گزارش کرده و قانون “چشم خبرنگار، چشم حادثه است” را رعایت کنند، پشت به دوربین کرده و پشت کله ی خود را به بیننده نشان می دهدند! شما هم چون کنید.
۱۰) داشتن صدای خوب، بیان رسا، قدرت فصاحت و بلاغت از جمله اولین داشته های یک گزارشگر تلویزیونی است به نحوی که تا یک نفر، گوینده ی خوبی نباشد، مُجری خوبی نخواهد شد. پس یک اصل مهم برای گزارش مطلوب و پُربیننده این است که گزارشگر تلویزیونی مثل تمام رادیو و تلویزیون های دنیا، از رادیو، به تلویزیون آمده باشد. اصل ده ام برای یک گزارش حال به هم زن در تلویزیون، رعایت فرمول “صسس بد” است. این فرمول عجیب به شما کمک می کند که صدای بد خودتان را در کنار سواد بد و سیمای بد به نمایش بگذارید تا اصلا” بیننده ای برای گزارش تلویزیونی شما باقی نماند!